Signs สัญญาณสยองโลก (Signs)

Signs สัญญาณสยองโลก (Signs)
บทวิจารณ์ภาพยนตร์
"สัญญาณ" ของ M. Night Shyamalan เป็นผลงานของผู้สร้างภาพยนตร์ที่เกิดมาซึ่งสามารถเรียกความหวาดกลัวออกมาจากอากาศอันเบาบาง เมื่อมันจบลงเราไม่ได้คิดว่ามีการตัดสินใจเพียงเล็กน้อย แต่มีประสบการณ์มากแค่ไหน นี่คือภาพยนตร์ที่พล็อตเป็นส่วนจังหวะไม่ใช่ทำนอง ภาพยนตร์ที่ปราศจากคำอธิบายที่ยากลำบากและจุดสุดยอดที่ถูกบังคับและเป็นเรื่องเกี่ยวกับความกลัวในสายลมต้นไม้เสียงเห่าของสุนัขในเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่เต็มใจที่จะดื่มน้ำ ในสัญญาณ.

โปสเตอร์แสดงวงกลมพืชรูปทรงเรขาคณิตขนาดใหญ่ในทุ่งข้าวโพดและข้าวสาลีซึ่งมีให้เห็นทั่วโลกในปี 1970 ที่มาของพวกเขาได้รับการอธิบายในปี 1991 เมื่อนักหลอกลวงหลายคนออกมาและแสดงให้เห็นว่าพวกเขาสร้างพวกเขาได้อย่างไร พวกเขากล่าวว่ามันไม่ใช่เรื่องยาก อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติหลาย ๆ อย่างแวดวงการเพาะปลูกยังคงดำเนินต่อไปหลังจากการเปิดโปงและคนส่วนใหญ่ในปัจจุบันลืมหรือไม่เคยรู้เลยว่าพวกเขาได้รับการอธิบาย "สัญญาณ" ใช้เพื่อทำให้เกิดความเป็นไปได้ว่า ... ความเป็นไปได้ของอะไรก็ได้  สนับสนุนโดย ดูหนังออนไลน์

คุณจะเห็นความอัจฉริยะของภาพยนตร์เรื่องนี้คือมันไม่ได้เกี่ยวกับวงกลมครอบตัดหรือความเป็นไปได้ที่มนุษย์ต่างดาวจะสร้างพวกมันขึ้นมาเพื่อเป็นเครื่องช่วยในการเดินเรือ ฉันจะไม่พูดด้วยซ้ำว่ามนุษย์ต่างดาวปรากฏในภาพยนตร์หรือไม่เพราะไม่ว่าพวกเขาจะทำหรือไม่อยู่ข้างประเด็น จุดประสงค์ของภาพยนตร์เรื่องนี้คือการปลุกอารมณ์ที่บริสุทธิ์ผ่านการใช้การแสดงและการกำกับที่มีทักษะและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านเพลงประกอบ ไม่ใช่แค่สิ่งที่เราได้ยินเท่านั้นที่น่ากลัว เป็นวิธีที่ชยามาลานให้เราฟังอย่างเข้มข้นเมื่อไม่มีอะไรจะฟัง ฉันนึกไม่ออกว่าหนังเรื่องไหนที่ความเงียบน่ากลัวกว่านี้และการอยู่เฉยก็รบกวนจิตใจมากกว่า

เมลกิบสันแสดงเป็นคุณพ่อเกรแฮมเฮสส์ซึ่งอาศัยอยู่ในฟาร์มแห่งหนึ่งใน Bucks County, Pa เราพบว่าเขาเป็นนักบวชเพียงคนเดียวเมื่อมีคนเรียกเขาว่า "พ่อ" "ไม่ใช่" พ่อ "อีกต่อไป" เขากล่าว เนื่องจากเขามีลูกสองคนเราจึงต้องใช้จังหวะในการคำนวณว่าเขาต้องเป็นเอพิสโกเปีย ไม่ใช่เรื่องสำคัญเพราะเขาหมดศรัทธา เหตุผลที่เปิดเผยกลางคันในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นโศกนาฏกรรมส่วนตัวที่ฉันจะไม่เปิดเผย

เฮสส์อาศัยอยู่ในฟาร์มกับน้องชายของเขาเมอร์ริล ( โจอาควินฟีนิกซ์ ) และลูก ๆ ของเขามอร์แกนและโบ ( รอรีคัลกินและอบิเกลเบรสลิน ) มีบ้านไร่และยุ้งฉางสมัยเก่าและทุ่งนากว้าง ๆ และจากภาพแรกดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง ... อยู่ข้างนอกนั่นหรือข้างบนหรือในนั้น เฮสส์ใช้ชีวิตด้วยความวิตกกังวลที่กัดกินเขา เสียงลมแปลก ๆ หมาเห่าอะไรไม่รู้ มีบางอย่างผิดปกติ วงกลมครอบตัดไม่ได้อธิบายความรู้สึกมากเท่ากับการเพิ่มเข้าไป เขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างในไร่ข้าวโพด บางสิ่งผิดปกติ.

ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้การออกอากาศทางทีวีเพื่อรายงานเหตุการณ์ต่างๆทั่วโลก แต่ไม่ใช่แคปซูล CNN ที่มีประโยชน์ซึ่งจัดหาสิ่งที่พล็อตต้องการเท่านั้น เสียงของพุกเผยให้เห็นความสับสนและความกลัว วิดีโอที่ถ่ายในงานเลี้ยงวันเกิดแสดงให้เห็นสิ่งที่น่าตกใจที่สุด "ประวัติศาสตร์ของอนาคตของโลกอยู่ในทีวีในขณะนี้" มอร์แกนกล่าว

ในช่วงเวลาที่ฮอลลีวูดเกิดความผิดพลาดในการดำเนินเรื่องชยามาลานทำภาพยนตร์เงียบ ในช่วงเวลาที่การกระทำไม่หยุดหย่อนเป็นลักษณะเขาชักชวนให้เราใส่ใจกับความแตกต่างที่เล็กที่สุด ใน " The Sixth Sense " (1999) เขาสร้างเรื่องราวผีที่จนถึงตอนท้ายดูเหมือนจะเป็นเพียงละครส่วนตัว - แม้ว่าจะมีบางอย่างอยู่ที่นั่นคำใบ้ฝังลึกบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกว่าทั้งหมดไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ใน " Unbreakable " (2000) เขาได้สร้างการต่อสู้ทางจิตวิทยาระหว่างชายสองคนและมันก็น่าเชื่อแม้ว่าในภายหลังเราจะค้นพบลักษณะพื้นฐานที่น่าประหลาดใจของมันและทุกอย่างก็ได้รับการนิยามใหม่

ใน "Signs" เขาทำในสิ่งที่ฮิตช์ค็อกบอกว่าชอบทำและเล่นกับผู้ชมเหมือนเปียโน มีพล็อตน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และมีเวลาและความลึกสำหรับตัวละครมากที่สุดเท่าที่เขาจะสร้างได้ทั้งหมดนี้รายล้อมไปด้วยลางร้าย ความเป็นไปได้ของมนุษย์ต่างดาวเป็นตัวเร่งให้เกิดความกลัว แต่ครอบครัวนี้ไม่ต้องการอะไรเลยเพราะมันได้รับความเสียหายอย่างมากแล้ว

แทนที่จะใช้เทคนิคพิเศษที่ฉูดฉาดชยามาลานสร้างโลกของเขาจากสิ่งของในชีวิตประจำวัน เบบี้มอนิเตอร์ที่รับเสียงที่อธิบายไม่ได้ นิสัยของโบชอบทิ้งแก้วน้ำที่ยังไม่เสร็จทุกที่ แนวคิดที่สดใสของมอร์แกนที่ว่าหมวกที่ทำจากอลูมิเนียมฟอยล์จะช่วยปกป้องสมองของพวกเขาจากคลื่นมนุษย์ต่างดาว เฮสใช้มีดทำครัวมันวาวไม่ใช่เป็นอาวุธ แต่ใช้เป็นกระจก การโจมตีที่เลวร้ายที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้คืออาการหอบหืดของมอร์แกนและพ่อของเขาพยายามที่จะพูดคุยกับเขาผ่านเรื่องนี้ในฉากที่ทำให้หนังทั้งเรื่องอยู่ห่างออกไปและเป็นเรื่องของตัวเองเท่านั้น

ในตอนท้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้ฉันต้องยิ้มเมื่อรู้ว่าชยามาลานได้จ่ายผลตอบแทนอย่างไร เขารู้ดีว่าผลตอบแทนที่ได้รับนั้นน่าเบื่อ ความละเอียดเชิงกลของปัญหาของภาพยนตร์เป็นสิ่งที่เราต้องพิจารณาในตอนท้าย แต่เป็นการตั้งค่าและการสะสมที่คอยให้ความสนใจ "สัญญาณ" คือการสะสมทั้งหมด มันยังคงสร้างเมื่อมันจบลง